Սովորաբար ճարտարապետությունը դիտարկվում է, որպես գործունեություն, կոնստրուկցիա և գեղա•իտություն ապահովող ոլորտ: Ժամանակի ընթացքում սրանցից որևէ մեկի շեշտումը ստեղծում է չափողականություն-ոճեր: Առաջնային են դառնում նաև այլ ստորադաս չափանիշներ՝ շինանյութ, իրականացման կերպ և այլն: Բայցևայնպես միշտ ենթադրվում է հիմնական “IV չափողականության” գոյությունը, որի իրագործման պարա•ային վերոհիշյալները վերածվում են հետևանքի: XX դարի վերջին, ինչպես մշակույթի մի շարք ոլորտներ ճարտարապետությունը ևս կանգնած է փակուղու առաջ: Իրականացվող ճարտարապետությունը չի բավարարում: Առաջընթացը դատապարտված է, որովհետև վերոհիշյալ երեք չափողականություններըՍովորաբար ճարտարապետությունը դիտարկվում է, որպես գործունեություն, կոնստրուկցիա և գեղագիտություն ապահովող ոլորտ: Ժամանակի ընթացքում սրանցից որևէ մեկի շեշտումը ստեղծում է չափողականություն-ոճեր: Առաջնային են դառնում նաև այլ ստորադաս չափանիշներ՝ շինանյութ, իրականացման կերպ և այլն: Բայցևայնպես միշտ ենթադրվում է հիմնական “IV չափողականության” գոյությունը, որի իրագործման պարագային վերոհիշյալները վերածվում են հետևանքի: XX դարի վերջին, ինչպես մշակույթի մի շարք ոլորտներ ճարտարապետությունը ևս կանգնած է փակուղու առաջ: Իրականացվող ճարտարապետությունը չի բավարարում: Առաջընթացը դատապարտված է, որովհետև վերոհիշյալ երեք չափողականությունները գործում են միևնույն հորիզոնական հարթության մեջ:
Համադրող՝ Միքայել Մկրտչյան
