Մարկոս Գրիգորյանի ստեղծագործությունները, որոնք նա ստեղծել է 1990-ականներին՝ Բալասանյան ընտանիքի հյուրընկալման ժամանակ, արտահայտում են անմիջական ներշնչմամբ ստացած էմոցիաները։ Այս էսքիզները կրում են իրողությունների և հույզերի միախառնություն՝ գույների համադրությամբ, որոնք արտահայտում են արվեստագետի ներսում միաժամանակյա ազատություն և անկաշկանդություն։
Ներկայացված գործերը ոչ միայն պատմում են ժամանակի և տարածության մասին, այլև բացում են դիտողի համար բացառիկ և խորը աշխարհներ՝ կյանքի ամենօրյա շփումների մեջ ստեղծված էմոցիաների միջոցով։
ՆՓԱԿ,2025
